Historia Aikido

Historia stylu jest nierozerwalnie związana z biografią jego twórcy. Pomimo iż Aikido jest kwalifikowane, jako gendai budo (nowe budo) to korzenie jego sięgają dużo dalej niż 1942 roku, kiedy to oficjalnie przyjęto nazwę Aikido.

Czym tak naprawdę jest gendai budo?

Mówiąc najprościej jest to każda Japońska sztuka walki powstała po restauracji Meji (1866-1869) czyli po zniesieniu szogunatu w Japonii. Przedtem mieliśmy do czynienia z Koryu - systemami walki stricte skupionymi na działaniach wojennych i przetrwaniu na polu bitwy. Po otwarciu się Japonii na świat i szerokim przyjęciem nowych zwyczajów, Budo (droga wojownika), również została zmodernizowana. Powstały takie sztuki walki jak Kendo, Aikido, Karate, Judo czy inne. Nie powstały one jednak z próżni, a pełnymi garściami czerpią z praktyk swoich przodków. Zmianie uległ cel. Stał się nim sam trening - drogą ("do") do osiągnięcia celu jakim jest kształtowanie ducha, charakteru, dążenia do bycia lepszym człowiekiem, nie tylko w aspekcie fizycznym poprzez trening, lecz również duchowym i intelektualnym.

Aikido jest połączeniem różnych szkół walki bronią jak i taijutsu. O-Sensei trenował m.in. takie sztuki walki jak: Kito-ryu, Shinkage-ryu, Tenjin Shinyo-ryu, jak i posiadał rangę instruktora w Yagyu Shingan-ryu. Miał kontakt również z Sumo i Judo (prywatnie znał się z Jigoro Kano). Większość z nich to dawne style ju-jutsu mające korzenie na polach bitew feudalnej Japonii. Największy wpływ na Aikido stworzone przez Morihei Ueshiba miało jednak praktykowanie przez niego Daito-ryu Aiki ju-jutsu w którym to również miał wysoką rangę pozwalającą nauczać innych. Doświadczenia wojny, jak również głębokie uduchowienie O-Sensei poskutkowały fuzją jego dotychczasowej wiedzy o sztukach walki z filozofią pokoju i stawiania dobra drugiej osoby na pierwszym miejscu.

Historię Aikido można podzielić na kilka okresów:

Okres przedwojenny

Czas, w którym sztuka walki dopiero jest formowana i zaczyna wyodrębniać się od innych form ju-jutsu, jak również od Daito-ryu. Okres, z którego to pochodzi pierwsza generacja mistrzów (min Kenji Tomiki, Gozo Shioda). Aikido z tego okresu cechowało mniej kolistych ruchów i stosowanie bardziej bezpośrednich technik.

Do roku 1942, Morihei Ueshiba, dla swojej sztuki walki stosował naprzemiennie różne nazwy. To tego roku została wprowadzona do powszechnego użytku oficjalna nazwa - Aikido - na terenie całej Japonii. W tym samym czasie Kisshomaru Ueshiba zostaje dojo-cho Hombu Dojo a Morihei Ueshiba przenosi się do Iwama.

Okres powojenny

Kolejnym etapem było przejęcie organizacji Aikikai przez Kisshomaru Ueshiba i rozwój tego co dziś znamy, jako główny nurt Aikido, w przeciwieństwie do bardziej uduchowionej, ezoterycznej odmiany jaka była później praktykowana przez Morihei Ueshiba po wyjeździe do Iwama. W tym czasie wyodrębniają się najstarsze niezależne style Aikido jak Shodokan, jedyna organizacja, w której organizowane są zawody sportowe czy Yoshinkan, szkoląca elitarne oddziały Policji w Tokyo.

Z Kisshomaru Ueshiba u steru, oraz z pomocą swojego ojca - Aikido, jako sztuka walki i organizacja rozwijały się rozprzestrzeniając się na cały świat. O-Sensei do końca swoich dni pozostaje bardzo aktywny, podróżuje po świecie w celu promowania Aikido i jak i organizacji. Po śmierci założyciela powstają kolejne odłamy, takie jak KI Society, z którego to wywodzi się nasza szkoła Aikido, jak również Iwama Ryu, forma najbliższa stylowi nauczania OSensei w jego ostatnich latach życia.

Okres lat 80tych - współczesne Aikido

Aikikai znajduję się wciąż pod kierownictwem rodziny Ueshiba z Moriteru Ueshiba, prawnukiem O-Sensei u steru. Obecnie jest organizacją, parasolem, skupiającą pomniejsze organizacje i stowarzyszenia zrzeszające trenujących na całym świecie. Poza Hombu Dojo istnieją wciąż odrębne style Aikido oraz inne mniej liczne podmioty, które nie należą do głównego nurtu, lecz dalej starają się podążać drogą mistrza Ueshiba wytyczoną na początku XX wieku.